Όταν η προπαγάνδα... εκδικείται!

- Νεύρα, νεύρα, πολλά νεύρα...
- Πώς κάνουν έτσι αυτοί οι δεξιοί του Κυριάκου, βρε παιδιά;
- Λιγότερες εξάψεις και κρύα ντους!

   Οι δημοσκοπήσεις ήταν και είναι σε όλες τις χώρες ειδικό εργαλείο ανάλυσης των τάσεων της κοινής γνώμης προκειμένου να διαθέτουν τα πολιτικά κόμματα την αποτύπωση της εικόνας που έχουν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο οι πολίτες για μια σειρά θέματα. Όμως στις δημοσκοπήσεις όσο σημαντικό είναι το τι ρωτάς άλλο τόσο σημαντικό είναι το πώς ερμηνεύεις το αποτέλεσμα.
   Οι δημοσκοπήσεις όμως, τις τελευταίες δεκαετίες, είχαν μετατραπεί από εργαλείο πολιτικής ανάλυσης σε εργαλείο προπαγάνδας. Και, ειδικά τα τελευταία χρόνια, η Ν.Δ. χρησιμοποίησε στον μέγιστο βαθμό τις δημοσκοπήσεις που έρχονταν στο φως της δημοσιότητας προκειμένου να ζητάει την παραίτηση της κυβέρνησης πάνω στο δείγμα μιας τηλεφωνικής έρευνας.
   Τώρα που οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν οριακές ανατροπές των δεδομένων, όπως βελτίωση της εικόνας της κυβέρνησης και ταυτόχρονη πτώση της δημοφιλίας της Ν.Δ., η αξιωματική αντιπολίτευση σπεύδει στο ΕΣΡ για να θέσει θέμα δημοσκοπήσεων.
   Αφορμή ήταν η δημοσκόπηση της CommonView αλλά στόχος της ήταν και η δημοσκόπηση της Κάπα Research που έγινε για λογαριασμό του ΔΟΛ. Φυσικά η δημοσκόπηση, αν και είχε ολοκληρωθεί από τις 11 Σεπτεμβρίου, δημοσιεύθηκε αφού είχε ολοκληρώσει τον μονόλογό του στη ΔΕΘ ο Κ. Μητσοτάκης. Και η εικόνα των δημοσκοπήσεων αυτών δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που παρουσιάζει η Ν.Δ.
   Όταν τα αποτελέσματα όχι μιας αλλά πολλών και διαφορετικών δημοσκοπήσεων συγκλίνουν σε μια εικόνα που δεν απέχει από την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες, τότε δεν φταίνε ούτε οι δημοσκοπήσεις, αν έχουν γίνει με όλες τις προβλεπόμενες επιστημονικές προϋποθέσεις, ούτε οι πολίτες.
   Το ζητούμενο στην πολιτική δεν είναι οι δημοσκοπήσεις, αλλά η πραγματικότητα. Η επαφή με την κοινωνία. Η επαφή με τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις ελπίδες των πολιτών και πώς μπορείς να πείσεις, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, ότι το πρόγραμμα που υιοθετεί ένα κόμμα έχει βάση και δίνει προοπτική.
   Κι όπως, πολύ εύστοχα, με τη γνωστή του πένα, γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην Αυγή,

Έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια στοιχεία δημοσκοπήσεων, που δείχνουν, εν πάση περιπτώσει, μια βελτίωση από τα αριστερά στο δημοσκοπικό ισοζύγιο. Όχι πως δεν είναι μπροστά -δημοσκοπικά είπαμε- η Ν.Δ., αλλά δεν προηγείται και με εκατόν πενήντα μονάδες, όπως βαρεθήκαμε να βλέπουμε εδώ και καιρό. Και τα ποιοτικά στοιχεία -αυτά έχουν ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον- δείχνουν ότι σε θέματα κοινωνικού κράτους γενικά, ο ΣΥΡΙΖΑ απολαμβάνει μεγαλύτερης εμπιστοσύνης. Ενώ σε άλλα θέματα, την ασφάλεια του πολίτη για παράδειγμα, η Δεξιά έχει πάντα τον πρώτο λόγο.

Αυτά. Και δεν βάζω το χέρι μου στο Κεφάλαιο ότι καλά έκαναν όσοι αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν με τον τρόπο που δημοσιοποίησαν τις δημοσκοπήσεις. Αλλά πώς κάνουν έτσι αυτοί οι δεξιοί του Κυριάκου, βρε παιδιά; Τι νεύρα, τι καταγγελίες, τι προσφυγές στο ΕΣΡ, τι σουργούνι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των δυστυχών -μέχρι χθες ευτυχών- δημοσκόπων είναι αυτό; Ποιος φούρνος γκρέμισε και έπαθαν τέτοιο ταράκουλο τα επιτελεία τους; Νικητές τους δείχνουν - ακόμα. Και καταλληλότερος για πρωθυπουργός -αυτό πού το βάζετε;- από τον δικό μας είναι ο δικός τους. Γιατί διάολο έχουν πανιάσει, αλαλιάσει και μανιάσει;

Ε, καλά. Γιατί χαλάει η μελωδία της ευτυχίας. Ξεφουσκώνουν τα γαλάζια συννεφάκια, πάνω στα οποία έχουν αράξει τα γαλάζια αγγελάκια, περιμένοντας να πέσουν του διαβόλου τα... μπαλάκια. Αυτοδυναμία με πενήντα κάτι τοις εκατό και διακόσους πενήντα κάτι βουλευτές, μια χαρά τους βόλευε. Εκεί ουδεμία ένσταση. Σαράντα μονάδες μπροστά από τον Τσίπρα ο Κυριάκος -οι τριάντα εννιά από το χαμόγελο ευφυΐας που αγλαΐζει το πρόσωπό του- και τα ζήτω συνόδευαν την πτήση προς τον παράδεισο του Μαξίμου. Αλλά μόλις φάνηκε ότι όσο ξημερώνει το ζόρι μεγαλώνει, άρχισαν τα οργίλα και τα δεοντολογικά.

Κάποιος πρέπει να τους συστήσει ψυχραιμία. Λιγότερες εξάψεις, κρύα ντους και μεσημβρινή κατάκλιση. Ίσως και βαριούχους υποκλυσμούς. Γιατί μέχρι τις εκλογές έχουν να δουν πολλά τα μάτια τους. Γιατί, επίσης -και φταίει η γκλάβα τους, που τρέχουν, άμα τη ενθρονίσει του Κυριάκου, μαραθώνιο σαν κατοστάρηδες- έχουν πολύ δρόμο ακόμα, για να προαχθεί η δημοσκοπική αυτοϊκανοποίηση στο ηδονικό σμίξιμο με την Εξουσία, που ονειρεύονται. Κι αν από αυτοϊκανοποίηση σε αυτοϊκανοποίηση ξεμείνουν από δυνάμεις, πώς θα έχουμε οι Έλληνες τον Κυριάκο που μας αξίζει;