Η αξιολόγηση για ένα ένα καλύτερο Δημόσιο είναι τελείως άλλο πράγμα από την “αξιολόγηση” ως μέσο για εκκαθαρίσεις δημοσίων υπαλλήλων. Κι όσοι πρέπει να το καταλάβουν, το έχουν καταλάβει. Τα άλλα είναι εκ του πονηρού
Όταν δύο πράγματα έχουν το ίδιο όνομα, αν δεν μπορείς να τα διακρίνεις από την πρόθεση που τα δημιούργησε, μπορείς να τα ξεχωρίσεις τουλάχιστον από τον στόχο που επιτελούν.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το μεγάλο ζήτημα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. έφεραν στο προσκήνιο με αρκετή ένταση το θέμα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων τα προηγούμενα χρόνια. Ονομάστηκε μνημονιακή δέσμευση και οδηγούσε στη διαθεσιμότητα - απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων, νομοθετώντας μάλιστα ότι το 15% των δημοσίων υπαλλήλων θα πρέπει σώνει και καλά να πάρει κάτω από τη βάση. Δηλαδή, αντί να πουν ότι θέλουμε να απολύσουμε δημοσίους υπαλλήλους, εφηύραν την “αξιολόγηση” για να προσπεράσουν τον σκόπελο της κοινωνικής αντιπαράθεσης.
Στην αντίπερα όχθη, η σημερινή κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων αποσυνδέοντας το θέμα της μισθολογικής ή άλλης εξέλιξής τους στο Δημόσιο. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένα θέμα απόλυσης ή άλλης βίαιης ανατροπής της εργασιακής τους σχέσης.
Καταρχήν είναι δεδομένο ότι οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να αξιολογούνται. Είναι μονόδρομος να γίνουν καλύτερες, αποτελεσματικότερες, λειτουργικότερες. Να εξυπηρετούν τον στόχο για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Δηλαδή οι υπηρεσίες τους να φτάσουν στον πολίτη. Και αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης είναι ότι οι δημόσιες υπηρεσίες και οι οργανισμοί υπάρχουν επειδή οι πολίτες πληρώνουν τους φόρους τους.
Αυτό που δεν είναι μονόδρομος και φυσικά δεν πρέπει να περάσει είναι η υποβάθμιση του Δημοσίου και η διαπόμπευση των υπαλλήλων που ήθελαν οι άλλοι.
Όπως αποδεικνύεται στην πράξη, κάποιοι βλέπουν το ζήτημα αυτό μέσα από μια συντεχνιακή λογική μιας κλειστής κάστας και προσπαθούν να βάλουν εμπόδια. Τέτοιες συμπεριφορές όμως δεν εκθέτουν κανέναν άλλο πέρα από αυτούς που γίνονται φορείς μιας λογικής του χθες.
Η αξιολόγηση για ένα ένα καλύτερο Δημόσιο είναι τελείως άλλο πράγμα από την “αξιολόγηση” ως μέσο για εκκαθαρίσεις δημοσίων υπαλλήλων. Κι όσοι πρέπει να το καταλάβουν, το έχουν καταλάβει. Τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το μεγάλο ζήτημα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. έφεραν στο προσκήνιο με αρκετή ένταση το θέμα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων τα προηγούμενα χρόνια. Ονομάστηκε μνημονιακή δέσμευση και οδηγούσε στη διαθεσιμότητα - απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων, νομοθετώντας μάλιστα ότι το 15% των δημοσίων υπαλλήλων θα πρέπει σώνει και καλά να πάρει κάτω από τη βάση. Δηλαδή, αντί να πουν ότι θέλουμε να απολύσουμε δημοσίους υπαλλήλους, εφηύραν την “αξιολόγηση” για να προσπεράσουν τον σκόπελο της κοινωνικής αντιπαράθεσης.
Στην αντίπερα όχθη, η σημερινή κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων αποσυνδέοντας το θέμα της μισθολογικής ή άλλης εξέλιξής τους στο Δημόσιο. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένα θέμα απόλυσης ή άλλης βίαιης ανατροπής της εργασιακής τους σχέσης.
Καταρχήν είναι δεδομένο ότι οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να αξιολογούνται. Είναι μονόδρομος να γίνουν καλύτερες, αποτελεσματικότερες, λειτουργικότερες. Να εξυπηρετούν τον στόχο για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Δηλαδή οι υπηρεσίες τους να φτάσουν στον πολίτη. Και αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης είναι ότι οι δημόσιες υπηρεσίες και οι οργανισμοί υπάρχουν επειδή οι πολίτες πληρώνουν τους φόρους τους.
Αυτό που δεν είναι μονόδρομος και φυσικά δεν πρέπει να περάσει είναι η υποβάθμιση του Δημοσίου και η διαπόμπευση των υπαλλήλων που ήθελαν οι άλλοι.
Όπως αποδεικνύεται στην πράξη, κάποιοι βλέπουν το ζήτημα αυτό μέσα από μια συντεχνιακή λογική μιας κλειστής κάστας και προσπαθούν να βάλουν εμπόδια. Τέτοιες συμπεριφορές όμως δεν εκθέτουν κανέναν άλλο πέρα από αυτούς που γίνονται φορείς μιας λογικής του χθες.
Η αξιολόγηση για ένα ένα καλύτερο Δημόσιο είναι τελείως άλλο πράγμα από την “αξιολόγηση” ως μέσο για εκκαθαρίσεις δημοσίων υπαλλήλων. Κι όσοι πρέπει να το καταλάβουν, το έχουν καταλάβει. Τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.