Τα συμφέροντα, οι μίζες και ο... θίασος με τις Γερμανίδες
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο κυριότερος εμπορικός δρόμος του βιλαετίου των Ιωαννίνων ήταν ο (σχεδόν) αμαξιτός δρόμος που ξεκινούσε από τα Γιάννενα και κατέληγε στην Πρέβεζα. Η επικοινωνία της Ηπείρου με την Ελλάδα και τη Δυτική Ευρώπη στηριζόταν τότε κυρίως στις ατμοπλοϊκές γραμμές από την Πρέβεζα, τους Αγίους Σαράντα και την Αυλώνα. Το συγκοινωνιακό δίκτυο συμπληρωνόταν με τις οδούς προς Αγίους Σαράντα και Σαγιάδα, που κάθε άλλο παρά βατές ήταν, και λίγο αργότερα με τον δρόμο προς Τρίκαλα.
Ωστόσο, μιλάμε, σε γενικές γραμμές, για ένα κακό συγκοινωνιακό δίκτυο, με επιπτώσεις στο εμπόριο. Παρά τις προσπάθειες της τοπικής διοίκησης για βελτίωση των συνθηκών, μόνο μπαλώματα γίνονταν. Η αθλιότητα των εμπορικών δρόμων αποδίδεται στον τρόπο δημοπράτησης των έργων. Όπως αναφέρει ο Γιώργος Παπαγεωργίου στο βιβλίο του «Οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες στο βιλαέτι Ιωαννίνων», η δωροδοκία της επιτροπής παραλαβής του έργου που απαρτιζόταν από οθωμανούς μηχανικούς ήταν σύνηθες φαινόμενο. Οι εργολαβίες αναλαμβάνονταν σε χαμηλότερες τιμές από το κανονικό κόστος, με αποτέλεσμα να υπάρχει νόθευση στα υλικά κατασκευής του δρόμου (π.χ. πέτρα κακής ποιότητας) για να βγει το έργο.
Ο πιο σημαντικός εμπορικός δρόμος λοιπόν εντός του βιλαετίου ήταν η οδός Ιωαννίνων-Πρεβέζης, ένας δρόμος που εξυπηρετεί τα Γιάννενα πάνω από 150 χρόνια και που τώρα δυσκολεύεται να «ανταγωνιστεί» την Ιόνια οδό.
Μη φανταστεί κανείς βέβαια ότι ο δρόμος αυτός στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα ήταν ένας ωραίος, αμαξιτός δρόμος.
ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΝΙΑ
Ήταν ένας δρόμος καθόλα προβληματικός, η κατάσταση του οποίου προκαλούσε το κοινό αίσθημα. Το 1894, η τοπική διοίκηση επιχείρησε να αλλάξει τη χάραξη του δρόμου από τον Λούρο μέχρι τα Γιάννενα. Οι αντιδράσεις και οι καταγγελίες περί εξυπηρέτησης συμφερόντων δεν άργησαν. Στην εφημερίδα «Φωνή της Ηπείρου» σημειώνεται: «Σκοπός της μετατροπής του δρόμου είνε μάλλον τα χατήρια μερικών κτηματιών των μερών οπού θα περάση ο δρόμος διά να κτίσουν αμέσως εκεί χάνια ή διά να ευρεθούν εις δουλιάν οι κύριοι εργολάβοι και οι μηχανικός και κοντά εις αυτούς να εισβάλουν όλοι οι τοιαύτας ευκαιρίας περιμένοντες παράσιτοι της κυβερνήσεως εις το ταμείον της οδοποιίας..».
Μια δεκαετία περίπου μετά, ο τοπικός Τύπος συνέχισε να ασχολείται με την κακή κατάσταση της κεντρικής οδού Ιωαννίνων-Πρεβέζης «διά την οποίαν φορολογούνται πάντες οι Ηπειρώται» όπως σημειωνόταν. Εκείνη την εποχή γίνονταν και πάλι εργασίες βελτίωσης του δρόμου, με τους εργάτες όμως να προχωρούν σε απεργία λόγω της μη πληρωμής τους από τον εργολάβο. Σημειωτέον ότι και τότε υπογραμμιζόταν η επικινδυνότητα του δρόμου στην Κανέτα.
Ο ΘΙΑΣΟΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΔΩΝ
Πάντως, υπήρχαν και οι στιγμές που ο τοπικός Τύπος διασκέδαζε με την ανικανότητα της διοίκησης να φτιάξει έναν δρόμο της προκοπής. Ο Κώστας Κωστούλας στο βιβλίο του «Οι Πωγωνήσιοι εργολάβοι της Ηπείρου» καταγράφει ένα γλαφυρό δημοσίευμα για την περιπέτεια πέντε Γερμανίδων που συμμετείχαν σε έναν περιοδεύων θίασο. Εν έτει 1900, ο δρόμος έκλεισε λόγω βροχόπτωσης. «Ούτε εις επιβάτης δεν ήλθεν εκ Πρεβέζης» με εξαίρεση πέντε Γερμανίδες ενός περιοδεύοντα θιάσου, οι οποίες το 12ωρο ταξίδι της διαδρομής Πρέβεζα-Γιάννενα το έκαναν τρεις μέρες. «Εκτός του ότι περιεπλανήθησαν επί τρεις ημέρας περιπίπτουσαι από του ενός τέλματος ει το έτερον χωμένες ως τη μέση μέσα στις λάσπες του δρόμου -άλλη με μισή γόβα κι άλλες με δίχως κάλτσες- ήταν όλες καταπλευριτωμένες και μόλις ψες ύστερα από 4 ημέρας κατώρθωσαν ν’ αρχίσουν να παίξουν για πρώτη φορά»…
*η φωτογραφία απεικονίζει τη δημόσια οδό στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Φιλιππιάδας. Από το λεύκωμα «Η απελευθέρωση της Ηπείρου» του Ιδρύματος «Ακτία Νικόπολις»
πηγή
Ωστόσο, μιλάμε, σε γενικές γραμμές, για ένα κακό συγκοινωνιακό δίκτυο, με επιπτώσεις στο εμπόριο. Παρά τις προσπάθειες της τοπικής διοίκησης για βελτίωση των συνθηκών, μόνο μπαλώματα γίνονταν. Η αθλιότητα των εμπορικών δρόμων αποδίδεται στον τρόπο δημοπράτησης των έργων. Όπως αναφέρει ο Γιώργος Παπαγεωργίου στο βιβλίο του «Οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες στο βιλαέτι Ιωαννίνων», η δωροδοκία της επιτροπής παραλαβής του έργου που απαρτιζόταν από οθωμανούς μηχανικούς ήταν σύνηθες φαινόμενο. Οι εργολαβίες αναλαμβάνονταν σε χαμηλότερες τιμές από το κανονικό κόστος, με αποτέλεσμα να υπάρχει νόθευση στα υλικά κατασκευής του δρόμου (π.χ. πέτρα κακής ποιότητας) για να βγει το έργο.
Ο πιο σημαντικός εμπορικός δρόμος λοιπόν εντός του βιλαετίου ήταν η οδός Ιωαννίνων-Πρεβέζης, ένας δρόμος που εξυπηρετεί τα Γιάννενα πάνω από 150 χρόνια και που τώρα δυσκολεύεται να «ανταγωνιστεί» την Ιόνια οδό.
Μη φανταστεί κανείς βέβαια ότι ο δρόμος αυτός στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα ήταν ένας ωραίος, αμαξιτός δρόμος.
ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΝΙΑ
Ήταν ένας δρόμος καθόλα προβληματικός, η κατάσταση του οποίου προκαλούσε το κοινό αίσθημα. Το 1894, η τοπική διοίκηση επιχείρησε να αλλάξει τη χάραξη του δρόμου από τον Λούρο μέχρι τα Γιάννενα. Οι αντιδράσεις και οι καταγγελίες περί εξυπηρέτησης συμφερόντων δεν άργησαν. Στην εφημερίδα «Φωνή της Ηπείρου» σημειώνεται: «Σκοπός της μετατροπής του δρόμου είνε μάλλον τα χατήρια μερικών κτηματιών των μερών οπού θα περάση ο δρόμος διά να κτίσουν αμέσως εκεί χάνια ή διά να ευρεθούν εις δουλιάν οι κύριοι εργολάβοι και οι μηχανικός και κοντά εις αυτούς να εισβάλουν όλοι οι τοιαύτας ευκαιρίας περιμένοντες παράσιτοι της κυβερνήσεως εις το ταμείον της οδοποιίας..».
Μια δεκαετία περίπου μετά, ο τοπικός Τύπος συνέχισε να ασχολείται με την κακή κατάσταση της κεντρικής οδού Ιωαννίνων-Πρεβέζης «διά την οποίαν φορολογούνται πάντες οι Ηπειρώται» όπως σημειωνόταν. Εκείνη την εποχή γίνονταν και πάλι εργασίες βελτίωσης του δρόμου, με τους εργάτες όμως να προχωρούν σε απεργία λόγω της μη πληρωμής τους από τον εργολάβο. Σημειωτέον ότι και τότε υπογραμμιζόταν η επικινδυνότητα του δρόμου στην Κανέτα.
Ο ΘΙΑΣΟΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΔΩΝ
Πάντως, υπήρχαν και οι στιγμές που ο τοπικός Τύπος διασκέδαζε με την ανικανότητα της διοίκησης να φτιάξει έναν δρόμο της προκοπής. Ο Κώστας Κωστούλας στο βιβλίο του «Οι Πωγωνήσιοι εργολάβοι της Ηπείρου» καταγράφει ένα γλαφυρό δημοσίευμα για την περιπέτεια πέντε Γερμανίδων που συμμετείχαν σε έναν περιοδεύων θίασο. Εν έτει 1900, ο δρόμος έκλεισε λόγω βροχόπτωσης. «Ούτε εις επιβάτης δεν ήλθεν εκ Πρεβέζης» με εξαίρεση πέντε Γερμανίδες ενός περιοδεύοντα θιάσου, οι οποίες το 12ωρο ταξίδι της διαδρομής Πρέβεζα-Γιάννενα το έκαναν τρεις μέρες. «Εκτός του ότι περιεπλανήθησαν επί τρεις ημέρας περιπίπτουσαι από του ενός τέλματος ει το έτερον χωμένες ως τη μέση μέσα στις λάσπες του δρόμου -άλλη με μισή γόβα κι άλλες με δίχως κάλτσες- ήταν όλες καταπλευριτωμένες και μόλις ψες ύστερα από 4 ημέρας κατώρθωσαν ν’ αρχίσουν να παίξουν για πρώτη φορά»…
*η φωτογραφία απεικονίζει τη δημόσια οδό στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Φιλιππιάδας. Από το λεύκωμα «Η απελευθέρωση της Ηπείρου» του Ιδρύματος «Ακτία Νικόπολις»
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.