ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο άνθρωπος που αγάπησε τον Βίκο, όσο κανείς άλλος, μιλά στην ΕΡΤ, το 1982, για το πάθος της ζωής του
Το παρακάτω κείμενο, το βρήκα στο epirusgate και μιλάει για τον μπαρμπα-Κώστα τον Λαζαρίδη. Θα το διαβάσετε παρακάτω.
Εγώ να προσθέσω μόνο τις αναμνήσεις μου, από τα καλοκαίρια στο χωριό, όπου ο μπαρμπα-Κώστας, συνταξιούχος δάσκαλος πια, μάζευε όλα τα παιδιά του χωριού στο Μεσοχώρι και μας μιλούσε ατέλειωτες ώρες για το παλιό Ζαγόρι, για τους ανθρώπους, για τα έθιμα.
Κι εμείς παρατούσαμε τα παιχνίδια και τις σκανταλιές και μαζευόμαστε γύρω του να τον ακούσουμε, γιατί είχε έναν απαράμιλλο τρόπο να μιλάει στις καρδιές μας κι εμείς διψούσαμε για τα λόγια του.
Ο μπαρμπα-Κώστας δεν είχε παιδιά και σαν παιδιά του μας είχε και όταν γυρνούσε από τις περιηγήσεις του, μ' εκείνον τον περίεργο τενεκεδένιο κύλινδρο στον ώμο, που έβαζε τα βότανα που είχε μαζέψει εκείνη την μέρα. Τον κρεμούσε στην καρέκλα και μας φώναζε γύρω του, κάτω από τον πλάτανο στην πλατεία.
Κάτω από τον ίδιο πλάτανο, καθισμένο ίσως στην ίδια καρέκλα, τον βρήκε ο θάνατος, την ώρα που συζητούσε με τον τότε Νομάρχη Ιωαννίνων για τα προβλήματα του χωριού...
Διαβάστε την ανάρτηση, όπως την είδα στο epirusgate και δείτε οπωσδήποτε το video με τον δάσκαλο, ιστορικό, λαογράφο, βοτανοσυλλέκτη και πολύ αγαπημένο Κώστα Λαζαρἴδη:
Ακολουθώντας τις πινακίδες στα λιθόστρωτα δρομάκια στο Κουκούλι Ζαγορίου, φτάνουμε στο Πνευματικό Κέντρο της Ριζαρείου «Κώστας Λαζαρίδης», το οποίο στεγάζεται στο σπίτι (του 1750) όπου γεννήθηκε το 1904 ο δάσκαλος, ιστορικός, λαογράφος και βοτανοσυλλέκτης Κώστας Λαζαρίδης.
Στο χειμωνιάτικο δωμάτιο, το οποίο έχει ένα ή καθόλου παράθυρα, βρίσκεται η βοτανική συλλογή των 1.300 διαφορετικών ειδών!!!
Σε διπλανό δωμάτιο εκτίθενται αντικείμενα από τη σχολική δράση του δασκάλου, μέρος του συγγραφικού του έργου, προσωπικά αντικείμενα, παλιές φωτογραφίες.
Ο Κώστας Λαζαρίδης υπήρξε μια ξεχωριστή φυσιογνωμία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πνευματική ζωή του Κουκουλίου. Έγινε δάσκαλος και διορίστηκε στην Καλωτά το 1924. Το 1926 διορίστηκε στο Κουκούλι, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1951.
Το 1929-1930 φοίτησε στην γεωργική σχολή Ιωαννίνων, το 1930-1932 πήγε για μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1951-1952 πήρε εκπαιδευτική άδεια, όπου παρακολούθησε παιδαγωγικά σε Ινστιτούτο στην Γενεύη.
Το 1935 παντρεύτηκε την Πηνελόπη Γκούρη, από το Τσεπέλοβο, χωρίς να αποκτήσει παιδιά.
Το 1962 συνταξιοδοτήθηκε και ασχολήθηκε με την συγγραφή λαογραφικών και ιστορικών βιβλίων, καθώς και με την συλλογή φυτών και βοτάνων της περιοχής Ζαγορίου, συγκεντρώνοντας περίπου 1260 φυτά.
Το συγγραφικό του έργο συνίσταται από 53 βιβλία, 25 ανάτυπα και 88 άρθρα στα περιοδικά Ηπειρωτική Εστία και Το Ζαγόρι μας.
Πριν τον θάνατό του, με συμβολαιογραφική πράξη, έκαμε δωρεά εν ζωή όλων των κινητών και ακινήτων πραγμάτων που υπήρχαν στο σπίτι, όπου σήμερα στεγάζεται το Πνευματικό Κέντρο στο Κουκούλι. Έτσι λοιπόν ιδρύθηκε το «Λαζαρίδειο Πνευματικό Κέντρο της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής» στο Κουκούλι, που στεγάζεται στο παλιό σπίτι του προπάππου του Αστερινού Κόκκορου.
Πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου 1987 στην πλατεία του Κουκουλίου, την ώρα που συζητούσε με τον Νομάρχη Ιωαννίνων για τα προβλήματα του χωριού...
Στο ιστορικό βίντεο῏ντοκουμέντο που ακολουθεί, από το αρχείο του Κώστα Γοργογέτα, ο Κὠστας Λαζαρίδης, μιλά στην ΕΡΤ για τα αγαπημένα του βότανα από την χαράδρα του Βίκου.
Εγώ να προσθέσω μόνο τις αναμνήσεις μου, από τα καλοκαίρια στο χωριό, όπου ο μπαρμπα-Κώστας, συνταξιούχος δάσκαλος πια, μάζευε όλα τα παιδιά του χωριού στο Μεσοχώρι και μας μιλούσε ατέλειωτες ώρες για το παλιό Ζαγόρι, για τους ανθρώπους, για τα έθιμα.
Κι εμείς παρατούσαμε τα παιχνίδια και τις σκανταλιές και μαζευόμαστε γύρω του να τον ακούσουμε, γιατί είχε έναν απαράμιλλο τρόπο να μιλάει στις καρδιές μας κι εμείς διψούσαμε για τα λόγια του.
Ο μπαρμπα-Κώστας δεν είχε παιδιά και σαν παιδιά του μας είχε και όταν γυρνούσε από τις περιηγήσεις του, μ' εκείνον τον περίεργο τενεκεδένιο κύλινδρο στον ώμο, που έβαζε τα βότανα που είχε μαζέψει εκείνη την μέρα. Τον κρεμούσε στην καρέκλα και μας φώναζε γύρω του, κάτω από τον πλάτανο στην πλατεία.
Κάτω από τον ίδιο πλάτανο, καθισμένο ίσως στην ίδια καρέκλα, τον βρήκε ο θάνατος, την ώρα που συζητούσε με τον τότε Νομάρχη Ιωαννίνων για τα προβλήματα του χωριού...
Διαβάστε την ανάρτηση, όπως την είδα στο epirusgate και δείτε οπωσδήποτε το video με τον δάσκαλο, ιστορικό, λαογράφο, βοτανοσυλλέκτη και πολύ αγαπημένο Κώστα Λαζαρἴδη:
Ακολουθώντας τις πινακίδες στα λιθόστρωτα δρομάκια στο Κουκούλι Ζαγορίου, φτάνουμε στο Πνευματικό Κέντρο της Ριζαρείου «Κώστας Λαζαρίδης», το οποίο στεγάζεται στο σπίτι (του 1750) όπου γεννήθηκε το 1904 ο δάσκαλος, ιστορικός, λαογράφος και βοτανοσυλλέκτης Κώστας Λαζαρίδης.
Στο χειμωνιάτικο δωμάτιο, το οποίο έχει ένα ή καθόλου παράθυρα, βρίσκεται η βοτανική συλλογή των 1.300 διαφορετικών ειδών!!!
Σε διπλανό δωμάτιο εκτίθενται αντικείμενα από τη σχολική δράση του δασκάλου, μέρος του συγγραφικού του έργου, προσωπικά αντικείμενα, παλιές φωτογραφίες.
Ο Κώστας Λαζαρίδης υπήρξε μια ξεχωριστή φυσιογνωμία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πνευματική ζωή του Κουκουλίου. Έγινε δάσκαλος και διορίστηκε στην Καλωτά το 1924. Το 1926 διορίστηκε στο Κουκούλι, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1951.
Το 1929-1930 φοίτησε στην γεωργική σχολή Ιωαννίνων, το 1930-1932 πήγε για μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1951-1952 πήρε εκπαιδευτική άδεια, όπου παρακολούθησε παιδαγωγικά σε Ινστιτούτο στην Γενεύη.
Το 1935 παντρεύτηκε την Πηνελόπη Γκούρη, από το Τσεπέλοβο, χωρίς να αποκτήσει παιδιά.
Το 1962 συνταξιοδοτήθηκε και ασχολήθηκε με την συγγραφή λαογραφικών και ιστορικών βιβλίων, καθώς και με την συλλογή φυτών και βοτάνων της περιοχής Ζαγορίου, συγκεντρώνοντας περίπου 1260 φυτά.
Το συγγραφικό του έργο συνίσταται από 53 βιβλία, 25 ανάτυπα και 88 άρθρα στα περιοδικά Ηπειρωτική Εστία και Το Ζαγόρι μας.
Πριν τον θάνατό του, με συμβολαιογραφική πράξη, έκαμε δωρεά εν ζωή όλων των κινητών και ακινήτων πραγμάτων που υπήρχαν στο σπίτι, όπου σήμερα στεγάζεται το Πνευματικό Κέντρο στο Κουκούλι. Έτσι λοιπόν ιδρύθηκε το «Λαζαρίδειο Πνευματικό Κέντρο της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής» στο Κουκούλι, που στεγάζεται στο παλιό σπίτι του προπάππου του Αστερινού Κόκκορου.
Πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου 1987 στην πλατεία του Κουκουλίου, την ώρα που συζητούσε με τον Νομάρχη Ιωαννίνων για τα προβλήματα του χωριού...
Στο ιστορικό βίντεο῏ντοκουμέντο που ακολουθεί, από το αρχείο του Κώστα Γοργογέτα, ο Κὠστας Λαζαρίδης, μιλά στην ΕΡΤ για τα αγαπημένα του βότανα από την χαράδρα του Βίκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.